.jpg)
🔖در فرهنگ مدیریتی ایران، واژه‌ی « *حلالیت* » اغلب در لحظه‌ی خداحافظی مدیران از مسئولیت، همچون حلوای انگشت‌پیچ، به کار برده می‌شود. اما آیا این درخواست، بدون اقدام عملی در جهت جبران حقوق از دست‌رفته‌ی کارکنان، معنا و ارزشی دارد؟
🔖در آموزه‌های دینی، حق‌الناس جایگاهی والا دارد و امام جعفر صادق (ع) نیز بر این نکته تأکید کرده‌اند که شرط نخست حلالیت، عذرخواهی واقعی و سپس جبران حق‌الناس است؛ چه مالی باشد، چه غیرمالی. بنابراین، تضییع حقوق مردم، تضییع حق‌الله نیز محسوب می‌شود و صرف یک «حلالم کنید» نمی‌تواند بار مسئولیت مدیران را سبک کند.
🔖مصادیق تضییع حق‌الناس در مدیریت را می توان؛ استفاده شخصی از بیت‌المال، سوءاستفاده از قدرت برای منافع شخصی و گروهی، کارشکنی در امور کارکنان، انتصاب‌های غیرشفاف و نادیده گرفتن شایسته‌سالاری، دریافت هدایا و امتیازات غیرقانونی، عدم رعایت اخلاق حرفه‌ای بیان کرد.
🔖طلب رضایت از مجموعه‌ای گسترده، مانند آموزش و پرورش، امری دشوار و حتی غیرممکن است، چرا که هرگونه تضییع حقوق معلمان و کارکنان، مستقیماً بر آینده دانش‌آموزان تأثیر می‌گذارد.
🔖از این‌رو، شاید بهتر باشد مدیران به‌جای درخواست حلالیت، ابتدا با تواضع و خشوع پوزش بخواهند و سپس در مسیر جبران حقوق پایمال‌شده گام بردارند.
🔖 *حلالیت بدون اقدام عملی، تنها یک واژه‌ی ویترینی است!*
.jpg)
نظرات
0