اسماعیلی هم اکنون دانشجوی ترم آخر مهندسی صنایع دانشگاه شهید رجایی است و ۵سال پیش دیپلم گرفته است. در کسب این افتخار هر مدیری می خواهد پز بدهد که اسماعیلی ثمره برنامه ریزی اوست. از مدیران کل سابق و فعلی، تا مدیر آموزش و پرورش دشتی به این بهانه که اصالت او به دشتی برمی گردد تا مدیر آموزش و پرورش دیر که روزگاری پس از سیل ١٣۶۵ خانواده پدری اش ساکن وحدت آباد بخش برخون شده اند. 

حالا مدیر کل سابق آموزش و پرورش بوشهر هم برای اینکه در این موج موفقیت شیرجه برود، تصمیم می‌گیرد که موفقیت علیرضا را مصادره به مطلوب کند! انگار که می‌خواهند بگوید: «بله، ما هم به شما یاد دادیم چطور موفق شوید، اما فراموش نکنید، معرفی کردن ما هم فراموش نشه!»

شاید هم این مدیران در یک کلاسی که خودشان تنظیم کردند، درس‌هایی با عناوینی مثل «چگونه موفقیت دیگران را مصادره کنید» را تدریس می‌کنند! 

در حالی که اسماعیلی ضمن تحصیل در دانشگاه تهران موفق به کسب این موفقیت شده، معدل دانش‌آموزان بوشهری در سال گذشته به زیر ده رسیده بود. 

مدیر کل سابق آموزش و پرورش هم به جای تمرکز بر این معضلات، در حال مصادره موفقیت یک نفر است! خُب، چرا که نه؟ وقتی کلّی معدل زیر ده داریم، دست کم یک نفر را بالا بکشیم تا نشان دهیم که «دیدید؟ ما هم داشتیم کار می‌کردیم!» 

بهتر است به جای این اقدامات؛ وقت آن شده که روی کیفیت یادگیری کار کنیم و کمتر متمرکز روی موفقیت های انگشت شماری ازین دست کنیم. امیدواریم که مدیران بیایند و کمی از انرژی خود را برای تثبیت وضعیت نمرات بگذارند، تا شاید به زودی آزمون‌ها و معدل‌ها به بهشت نمره‌ها تبدیل شوند و نه وضعیت قرمز!

مدیران آموزش و پرورش به جای مصادره، کمی از زحمات علیرضا درس بگیرند. 

به علیرضا تبریک می‌گویم و امیدوارم با موفقیت‌هایش، مدیران هم یاد بگیرند که به جای مصادره، زمان بدهند تا هرکسی خودش را بالا بکشد!

این موضوع می‌تواند به ما یادآوری کند که موفقیت‌های فردی باید مورد قدردانی قرار بگیرد و نه اینکه به نوعی تحت الشعاع قرار گیرد. باید خاطرنشان کرد که تلاش و زحمت هر فرد، به عنوان یک دستاورد مستقل دیده شود و از آن حمایت گردد. مدیران باید به جای مصادره موفقیت‌ها، به ایجاد فضایی حمایتی و توسعه‌دهنده بپردازند که به درخشش استعدادها کمک کند و همگان را به رشد و پیشرفت تشویق نماید.

در نهایت، امیدواریم که چنین چالش‌هایی باعث ایجاد تغییرات مثبت در نظام آموزشی کشور شده و همگان به اهمیت توجه به استعدادها و موفقیت‌های فردی پی ببرند.