تفاهم‌نامه‌ بین آموزش و پرورش و نیروی انتظامی (پلیس)

بر پیشگیری متمرکز است یا برخورد؟!

این تفاهمنامه با هدف بهبود امنیت مدارس، پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و افزایش نظم در محیط‌های آموزشی منعقد شده است. اما این همکاری‌ که سراسر ابهام در محتوا و اجراست با چالش‌ها ی جدی روبروست

نقض حریم خصوصی دانش‌آموزان در مدارس با ورود همه جانبه پلیس 

اولین چالش جدی است. حضور مستمر پلیس در مدارس به‌عنوان ناظر یا مجری قانون، باعث ایجاد فضای امنیتی بیش از حد می‌گردد و دانش‌آموزان را تحت فشار روانی قرار خواهد داد. مداخله غیرضروری پلیس در مسائل انضباطی، موجب کمرنگ شدن نقش کادر آموزشی و مربیان تربیتی در پیگیری مسائل دانش آموزان، می‌گردد.  

افزایش فضای نظامی‌گری در مدارس از دیگر چالش‌های پیش روست. استفاده از روش‌های پلیسی برای مدیریت رفتار دانش‌آموزان به مرور فضای آموزشی را به محیطی پادگانی تبدیل کرده و خلاقیت و آزادی‌های مشروع دانش‌آموزان را محدود می نماید.   

عدم تخصص کافی پلیس در مسائل تربیتی، سبب تهی شدن کارشناسان تربیتی از پایلوت های مدرسه است. پلیس عمدتاً برای برخورد با جرائم آموزش لازم‌ را دیده است نه برای حل مسائل تربیتی و روان‌شناسی دانش‌آموزان. این مداخله می‌تواند منجر به برخوردهای نامناسب با دانش‌آموزان شود.   

در این راستا احتمال عدم تعادل از اختیارات پلیس وجود خواهد داشت که بصورت تنبیه و مجازات و خشونت صورت می‌گیرد از دیگر تابوهای پیش رو کاهش اعتماد بین دانش‌آموزان و سیستم آموزشی است.  

اگر دانش‌آموزان مدرسه را به‌عنوان محیطی امنیتی فرض کنند قطعا اعتمادشان به سیستم آموزشی کاهش یافته و تمایل کمتری برای مشارکت در فعالیت‌های مدرسه خواهند داشت.

این تفاهمنامه بر روی پیشگیری یا برخورد متمرکز است؟ برخی تفاهم‌نامه‌ها بر روی برخورد با تخلفات متمرکزند تا پیشگیری. 

در حالی که راه‌حل پایدار تربیت، دادن آموزش مهارت‌های زندگی، مشاوره و حمایت روانی از دانش‌آموزان است.  

عدم شفافیت در اجرا این تفاهمنانه از دیگر ابهامات پیچیده است. با توجه به بندهای عدیده مشابه و مبهم، مشخص نیست پلیس دقیقاً چه اختیاراتی دارد؟ این ابهام می‌تواند به سوءتفاهم و اعمال سلیقه‌ای منجر شود.  

در این برنامه نقش مشاوران مدرسه تقلیل یافته است. قطعا مشاوران و مددکاران اجتماعی بهتر می‌توانند مسائل دانش‌آموزان را واکاوی و حل نمایند اما با حضور پلیس، نقش این کارشناسان کمتر خواهد شد.

 کارشناسان علوم تربیتی معتقدند 

این تفاهمنانه یکی از عجولانه ترین 

قراردادهای منعقد شده در آموزش و پرورش ایران است که از محتوا تا اجرا، دارای ایرادات جدی است‌.