ورزش ایران هرروز بدتر از دیروز

نوزدهمین دوره مسابقات هانگژوی چین با قهرمانی مقتدرانه و قابل پیش بینی چین به پایان رسید وتیم کشورمان با کسب ۱۳ طلا ۲۱ نقره و ۴۰ برنز به مقام هفتم رسید.

در این دوره از مسابقات بسیاری از کسانی که توقع طلا از آنها داشتیم عملا دست خالی برگشتند تا نشان دهند مدال طلا برای آنان همیشه رزرو نشده است و سایر رقیبان نیز بیکار ننشسته و مهم تر این که ما از قافله عقب مانده ایم.

با توجه به همزمانی رقابت ها در فوتبال، والیبال و کشتی و گزینشی المپیک ورزشکاران ما نتایج نامید کننده ای گرفتند که نشلن زوال ورزش ایران است

در این بین هر چند نمی توان از درخشش برادران عالمیان در تنیس روی میز، علیپور در سنگ نوردی ، الفتی درژیمناستیک و ملایی در قایقرانی و تیم شطرنج به راحتی عبور کرد اما بجز چند نفر که جور کاروان را کشیدند دیگر عملا هیچ چیز دیگری به چشم نیامد

فوتبال: شاهکار شاگردان عنایتی پس از حذف از گزینشی المپیک وباخت به تیم هنگ کنگ نقطه عطف این کاروان بود

والیبال: پس از نتایج فاجعه بار جهانی توانست با پیروزی بر تیم های درجه ۳ آسیا به طلا برسد اما بعداز این رقابت ها درانتخابی المپیک عملا به کابوس مردم ایران و دلیل تحقیر آنان بدل شد تا هر چه زودتر منتظر پایان آن رقابت ها باشیم وحامیان مربی وطنی نیز خود بدانند ورزش حرفه ای جای این صحبت ها ی غیر کارشناسانه نیست ، ورزش یک علم است و نیاز شدید به نوآوری و به روروز بودن دارد

هندبال وبسکتبال: حداقل در مورد این ورزش ها هم باید گفت که شاید اکر توقع بیشتری داشتیم بی جا بود و انها هم سنت شکنی نکردند و همانند واترپلو در همان جایگاه مدنظر باقی ماندند

وزنه برداری، دراین مورد مبحث را با یک لبخند برای این عزیزان به پایان می بریم چون این رشته نیز مانند سایر اعضای کاروان فقط توریست تشریف داشتند و اگر تک مدالهای کشتی و کاراته و وشو نبود الان معلوم نبود پس از عقب ماندن از اندونزی و هند وازبکستان الان کجا بودیم و همه ی این نتایج ماحصل تفکر آقایانی است که با مدیریت نادرست خود ورزش را به این سمت سوق می دهند وخم به ابرو هم نمی آورند

اگر واقع بین باشیم در ورزش هایی همچون دومیدانی ، شنا - تیراتدازی و ژیمناستیک که بیشترین مدال ها توزیع می شود ما هیچ برنامه ویا کارنامه ای نداریم

در این مقاله ومرور نتایج تیم های ملی بی اختیار به یاد ورزش پرافتخار بلغارستان در دهه قبل افتادم .

این کشور سالها در کشتی با رحمت صوفیادی و والنتین یوردانف در کشتی با نعیم سلیمان اوغلو معروف به هرکول جیبی در وزنه برداری و با استویچکف و بالاکف و لچکف در فوتبال همیشه در دنیا صاحب عنوان ونشان بودند اما عدم برنامه ریزی و کار اصولی آنان نیز باعث شد که الان نه تنها تیم ملی آنان ( تیم چهارم جهان) مغلوب تیم ملی ایران می شود که این اگر زوال نیست حتما دلیلش قدرت تیم ملی ایران است ؟؟؟؟؟ دیگر در وزنه برداری و کشتی یا والیبال هم خبری از آنان نیست واین می تواند برای ورزش ایران مصداق بارزی باشد بر مدیریت ضعیف وناکارامدی

در پایان فکر کنم الان تمام امید مردم کشورمان به تیم ملی فوتبال درجام ملتها باشد که با وجود امثال جناب قلعه نویی این هم توهمی بیش نیست و عیار آنان را نیز بزودی مشخص خواهد شد و نکته آخر این که با توجه به فراوانی ناکامی از ورزشهایی همچون تکواندو ، تیراندازی و دو میدانی( جدا از مدال های پرتاب دیسک) سعی کردیم فاکتور بگیریم وکمتر نمک روی زخم ورزش دوستان بریزیم......فرشید گله داری