مدرک نهایی

هنوز کارهای بیشتری باقی مانده است. درحال حاضر میزان اطمینان یافته‌ها در سطح۳ سیگما (۹۹.۷%) قرار دارد. مدهوسودان می‌گوید برای رسیدن به سطح مطلوب «۵سیگما» که فقط ۰.۰۰۰۰۶درصد احتمال رخ دادن تصادفی نتایج را نشان می‌دهد، به زمان بیشتری برای تحلیل نیاز است. او گفت: مشاهده‌ای که انجام دادیم حدود ۸ساعت از وقت تلسکوپ جیمز وب را شامل می‌شد. برای اطمینان، به دو یا سه عبور دیگر نیاز داریم؛ یعنی بین ۱۶ تا ۲۴ ساعت دیگر.»

چگونگی کشف

به گزارش همشهری آنلاین، این کشف در دنیایی بیگانه به نام K۲-۱۸b رخ داده که ۱۲۰سال نوری از زمین فاصله دارد و حدود ۲.۵برابر اندازه زمین است. اخترشناسان، مولکولی به نام DMS را در جو این سیاره شناسایی کرده‌اند که این ماده در زمین، توسط جلبک‌های ریز موجود در دریاها تولید می‌شود.

این جلبک‌ها که به آنها «فیتوپلانکتون» گفته می‌شود، میکروسکوپی بوده و با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند، ولی وقتی به تعداد زیاد باشند، به صورت لکه‌های رنگی روی سطح آب نمایان خواهند شد. حالا اما شکل‌هایی مشابه از حیات بیگانه ممکن است در حال تولید همین ماده در K۲-۱۸b باشند.

پروفسور «نیکو مدهوسودان» محقق اصلی این پژوهش می‌گوید: «هیچ مکانیزمی در منابع علمی وجود ندارد که بتواند آنچه را که می‌بینیم بدون فرض وجود حیات توضیح دهد. این همان پرسشی است که انسان‌ها هزاران سال است می‌پرسند. این خبر تکان‌دهنده است. زمان می‌برد تا از عظمت آن خارج شویم.»

اسکن آسمان

اخترشناسان از داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب استفاده و ردپای دو مولکول را در جو این سیاره شناسایی کرده‌اند: دی‌متیل‌سولفید (DMS)و دی‌متیل‌دی‌سولفید (DMDS. این مولکول‌ها تنها توسط «حیات میکروبی روی زمین» تولید می‌شوند و نتایج آن‌قدر قانع‌کننده هستند که تنها ۰.۳٪ احتمال دارد این یافته‌ها بر اثر شانس اتفاق افتاده باشند. تمام این اتفاقات در یک سیاره‌ موسوم به دنیای هایسیَن (Hycean) درحال رخ دادن است؛ سیاره‌ای که دارای اقیانوس آبی و جوی ضخیم از «هیدروژن» است. نام «هایسیَن» از ترکیب دو واژه هیدروژن و اقیانوس (Ocean) گرفته شده است.

شرایط سیاره

پروفسور مدهوسودان می‌گوید: «اگر واقعا با یک دنیای هایسیَن روبرو باشیم، این سیاره باید کاملا پوشیده از اقیانوس‌ها باشد. درحال حاضر نمی‌دانیم دمای این اقیانوس‌ها چقدر است، اما انتظار داریم کمی گرم‌تر از دمای زمین باشد. روی زمین، موجوداتی موسوم به اکستریموفیل‌ها در دماهای بسیار بالا زنده می‌مانند، پس دمای بالا لزوما مشکل‌ساز نیست.» تیم پروفسور مدهوسودان نه‌تنهاDMS که یک نشانگر زیستی است را در جو این سیاره شناسایی کرده‌اند، بلکه آن را در مقدارهای عظیم یافته‌اند.

در زمین، معمولا DMS و DMDS در جو در سطحی معادل یک در میلیارد یافت می‌شوند، اما در K۲-۱۸b، این میزان هزاران برابر بیشتر است؛ بیش از ۱۰ در میلیون. پروفسور توضیح داد: در تحقیقات نظری پیشین پیش‌بینی شده بود که در دنیای هایسیَن، سطح بالایی از گازهای گوگردی مانند DMS و DMDS ممکن است وجود داشته باشد و اکنون آن را مشاهده کرده‌ایم؛ درست مطابق با پیش‌بینی‌ها. با توجه به تمام آنچه که در مورد این سیاره می‌دانیم، این احتمال که یک دنیای هایسیَن با اقیانوسی سرشار از حیات باشد، سازگارترین سناریو با داده‌های ماست.» پروفسور مدهوسودان افزود: «همه ما در مقطعی از زندگی‌مان، به آسمان شب نگاه کرده‌ایم و پرسیده‌ایم: آیا ما تنها هستیم؟»