بررسی ریشه های روانشناختی و جامعه شناسی خودکشی یاداشتی به قلم کلثوم دلیران
خودکشی "خشونت غمیگنانه" علیه خویشتن است که ریشه آن به عوامل روانشناختی و جامعه شناسی بر می گردد.
در طول چندین سال کاری، با افراد زیادی مواجه شده ام که یا اقدام به خودکشی کرده اند یا افکار خودکشی در سر داشتند. در صحبتی که با این افراد داشتم بیشتر آنها در اولین لحظات پس از اقدام به خودکشی دچار پشیمانی و ندامت شده اند، اما دریغ و صد افسوس که کار رفته از دست.
خودکشی عملی قبیح است که در اسلام اقدام کنندگان نسبت به آن مورد نکوهش قرار می گیرند. و اما خودکشی به شکل های افکار خودکشی، اقدام به خودکشی و خودکشی به اتمام رسیده در جامعه بروز و ظهور پیدا می کند.
برخی از خودکشی ها هم پنهان هستند به این شکل که فرد از رفتارهای پرخطر با خود تخریبی استفاده می کند که د دراز مدت باعث کاهش عمر می شود.
ریشه بیشتر خودکشی ها طبق نظر کارشناسان و روانشناسان، بروز افسردگی در بین افراد است که این آیتم ممکن است در طول زندگی اشخاص به دلیل سرخورده شدن در حوزه های مختلف زندگی همانند تحصیلات، فقر و تنگدستی، دست نیافتن به آمال و آرزوها، دچار شدن به اعتیاد و ... باشد.
و اما در حوزه رسانه و پوشش اخبار خودکشی در ایران که به حوزه تخصصی خبرنگاران و روزنامه نگاران برمی گردد این پازل تکه های گمشده ی زیادی دارد که باید توسط متولیان امر در حوزه فرهنگ و اجتماع سیاست ها و برنامه هایی در سطح کلان اتخاذ شود بلکه بتوان به طور صحیح و درست آن مانع خودکشی در بین افراد جامعه شد.
عدم آموزش های لازم از سوی رسانه ها به خبرنگاران حوزه اجتماعی، جامعه و فرهنگ، عدم پذیرش خودکشی به عنوان یکی از آسیب های اجتماعی که همه افراد با آن سروکار دارند و ممکن است خانواده های بیشتری را تهدید کند، ملزم ندانستن آگاهی بخشی مردم توسط رسانه ها، عدم باور پذیری القاء مثبت رسانه ها در ممانعت و پیشگیری خودکشی، عدم ارتباط گیری و عدم اطلاع رسانی مردم با منابع حیاتی که بتوانند موارد پیش از خودکشی افراد را خبر بدهند و .... همگی تکه های گمشده ی پازل افزایش خودکشی در کشور است که رسانه ها هم شاید از آن غافل هستند.
یادمان نرود، خودکشی ویروسی مهلک است که برای پیشگیری از آن همه افراد جامعه باید به شناخت کافی علیه این بیماری دست پیدا کنند.
نظرات
0