دوران پهلوی اول، گروهی از تجار کرمان، رفسنجان و یزد تصمیم به ساخت کارخانه‌ای جهت پشم‌ریسی و پنبه پاک‌کنی در کرمان گرفتند. محل احداث آن را در خیابان خورشید (رجایی فعلی) قرار دادند.. یکی از معماران معروف به نام علیمحمد راوری عهده‌دار ساخت آن شد.
به مدت چهل سال با عنوان "کارخانه ی ریسندگی خورشید" مورد استفاده بود. تا اینکه برخی از مسئولانش وارد کارها و فعالیت‌های سیاسی شدند. بعد از انقلاب اسلامی، سازمان‌هایی مانند سازمان آب و شهرداری بخش‌هایی از ساختمان را در اختیار گرفتند. در زمین لرزه‌های دهه ی شصت قسمت‌هایی از سقفش فرو ریخت. عاقبت مقرر شد بازسازی شده و مورد استفاده‌ی فرهنگی قرار گیرد.
در سال 1368 ه.ش به مرکز کرمان‌شناسی مبدل شد. سال 1370 ه.ش کنگره‌ی ملی بزرگداشت خواجوی کرمانی با همکاری دانشگاه شهید باهنر کرمان در کرمان برگزار شد. هم‌زمان با این کنگره و همراهی میراث فرهنگی به کتابخانه‌ی ملی کرمان تبدیل گردید.
کتابخانه ملی که با نام کتابخانه مرکزی کرمان نیز شناخته می‌شود، ساختمانی یک طبقه است که در میان فضایی باصفا قرار گرفته. حوض آب، آب‌نما و درختان راست قامت سرو زیباییش را دو چندان نموده. آجرکاری بسیار ظریف و نفیسی دارد. کاشیکاری‌های معرق دارای آجر تراشی و در و پنجره های به سبک اولیه‌ی بنا را به چشم نوازی آن بی‌افزایید.
تعداد کتاب‌های موجود در این کتابخانه صد و بیست و یک هزار جلد می‌باشد. بخش‌های گوناگون و متنوعی در این مکان ایجاد شده، از جمله: پذیرش، خدمات فنی، امانت، مرجع، نسخه‌های خطی، نسخه‌های چاپ سنگی، منابع دیداری و شنیداری، کرمان‌شناسی، نمایشگاه تازه‌های کتاب، کتابخانه‌ی نابینایان، کتابخانه‌ی کودک، کتابخانه‌ی تخصصی دفاع مقدس، بخش جستجوی کتاب . سالن‌های مطالعه.
کتابخانه‌ی ملی کرمان در سال 1378 جزو آثار ملی ایران به ثبت رسید.
نظرات
0