
حتی تصویر رئیسجمهور، دکتر پزشکیان، در این بنر فراموش شده بود! غفلتی که شاید برای برخی فقط یک سهلانگاری ساده به نظر برسد، اما در واقع نشان میدهد احترام به دولت و رای مردم تا چه اندازه در اولویت ذهنی این مدیران نقش بسته است.
وقتی همین جزئیات ساده فراموش میشود، چه انتظاری میتوان داشت که به موضوعات و رویکردهای اساسیتر، مثل برنامهریزی برای حضور و نقشآفرینی توانیابان و جامعه هدف در جامعه، توجه شود؟!
انگار برای برخی مدیران، بهزیستی فقط یک تابلو و صندلی است که باید آن را رها نکرد و به هر قیمتی به آن چسبید، نه نهادی برای خدمترسانی واقعی.
جامعه امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند همصدایی و وفاق است. اما وقتی مدیران استانی حتی در ظاهر هم همراهی با دولت را جدی نمیگیرند، طبیعی است که در عمل نیز فاصلهشان با مردم و بهویژه گروههای آسیبپذیر، هر روز بیشتر و بیشتر شود.
بهزیستی باید خانهی امید و حامی اصلی نیازمندان و جامعه متکثر هدف باشد، نه سازمانی که حتی در ابتداییترین نمادها، غفلت و بیتوجهیاش فریاد میزند.
نظرات
0