دکتر داوودی فراتر از یک استاد دانشگاه، الگوی واقعی علم، اخلاق و معرفت بود، او نه‌تنها در عرصه فنی و مهندسی عمران، سازه، زلزله و سازه‌های فضاکار افتخارآفرین بود، بلکه در بُعد انسانی نیز شخصیتی مثال‌زدنی داشت. دانش او محدود به چارچوب‌های دانشگاهی نبود، بلکه همواره در پی آن بود که علم را به ابزاری برای خدمت به جامعه و توسعه کشور تبدیل کند، دیدگاه ژرف و نگرش آینده‌نگر او در حوزه مهندسی، سبب شد بسیاری از دانشجویان و مهندسان جوان از راهنمایی‌های او بهره‌مند شوند و مسیر پیشرفت خود را هموار سازند. آنچه دکتر داوودی را از بسیاری دیگر متمایز می‌ساخت، تعهد بی‌نظیر او به ارزش‌آفرینی در جامعه علمی و مهندسی کشور بود، او نه‌تنها در تدریس و تحقیق پیشگام بود، بلکه نقش مهمی در ترویج و توسعه فناوری‌های نوین در مهندسی سازه و سازه‌های فضاکار ایفا کرد. آثار علمی و پژوهش‌های او همچنان به‌عنوان منابعی معتبر در حوزه تخصصی‌اش مورد استناد قرار می‌گیرند.
دکتر محمدرضا داوودی برای همکارانش، یک استاد فرهیخته و برای شاگردانش، چراغ راهی بود که مسیر علم و اخلاق را به آنان نشان داد، هیچ‌گاه تلاش‌های بی‌وقفه او برای پیشبرد دانش مهندسی و تربیت نسل‌های جدید فراموش نخواهد شد.
با گذشت پنج سال از درگذشت این استاد بزرگ، هنوز خاطره سخنان حکیمانه‌اش، رفتار متواضعانه‌اش و تأثیر عمیقی که در حوزه تخصصی خود داشت، در ذهن‌ها باقی مانده است. جامعه علمی و مهندسی کشور، همچنان خود را وام‌دار اندیشه‌ها و دستاوردهای ارزشمند او می‌داند. *یادش گرامی، نامش جاودانه*
*
مهندس مهران سلطانی‌نژاد*
(عضو هیأت مدیره انجمن سازه‌های فضاکار استان مازندران)
نظرات
0