وی در این یادداشت با بیان اینکه جذب نماینده دشتستان در وزارت امور خارجه بدون طی مراحل معمول استخدامی و در دوره مسئولیت شهید دکتر حسین امیرعبداللهیان (وزیر وقت امور خارجه صورت گرفته) تأکید می‌کند:
اگر رضایی موفق به راه‌یابی به مجلس شورای اسلامی نمی‌شد، آیا امکان جذب در وزارت امور خارجه برای وی فراهم می‌شد؟
سیاح می‌افزاید: آقای رضایی که پیش از این دارای کد استخدامی نبوده و مأمور به خدمت نیز نبوده‌اند چگونه و از چه طریق توانسته‌اند بدون آزمون و عبور از رقابت برابر با دیگر جوانان مستعد و تحصیل‌کرده کشور، به این وزارت‌خانه حساس و پرموقعیت راه یابند؟
او ادامه می‌دهد: در شرایطی که بسیاری از جوانان متعهد، انقلابی متخصص و بیکار، حتی از شرکت در آزمون‌های استخدامی بازمی‌مانند این پرسش جدی برای افکار عمومی ایجاد شده است که آیا جایگاه نمایندگی، بستری برای بهره‌برداری شخصی در مسیر استخدام در نهادهای خاص بوده است؟
سیاح در ادامه خطاب به رضایی می‌گوید: جناب آقای رضایی، شما بنده را به‌خوبی می‌شناسید. این پرسش‌گری و نقد، نه با هدف تخریب است نه از سر حب و بغض؛ بلکه بر پایه‌ی دغدغه‌ای است که از دل مردم برآمده من نه وام‌دار کسی هستم نه عضو گروه و باندی، این صداقت را شما بهتر از هرکسی می‌دانید.
او تصریح می‌کند: مردم دشتستان به شما رأی دادند تا با صداقت، شفافیت و امانت‌داری، وکیل آن‌ها در خانه ملت باشید، نه اینکه از این جایگاه برای بهره‌مندی‌های خاص فردی استفاده شود اگر مردم شما را به مجلس نمی‌فرستادند، آیا اساساً چنین فرصتی برای جذب در وزارت خارجه فراهم می‌شد؟
سوال اصلی مردم این است: چرا چنین فرصت‌هایی برای جوانان این سرزمین که با مدرک و تخصص و بی‌پشتوانه در صف‌های استخدامی مانده‌اند، فراهم نمی‌شود؟
آیا این سفره‌ها فقط برای نمایندگان مجلس پهن است؟
در پایان، سیاح با تأکید بر ضرورت شفاف‌سازی صادقانه، از رضایی درخواست می‌کند که با صداقت به مردم پاسخ دهد: آیا این موضوع صحت دارد؟ اگر ندارد، لطفاً رسماً تکذیب کنید و اگر صحت دارد، تاریخ و نحوه جذب خود در وزارت امور خارجه را به‌صورت شفاف برای مردم بیان کنید.
نظرات
0