به پایان آمد این دفتر؛ دل نوشته حمید زارعی رئیس ستاد دکتر پزشکیان در شهرستان دشتی

پزشکیان صادقانه و‌ متواضعانه میخ بر تابوت اصلاحات کوبید یا یک میخ یا آخرین میخ

رنج نامه حمید زارعی رئیس ستاد دکتر پزشکیان در دشتی که فردی اخلاق گرا در عرصه مدیریت و سیاست است نشان‌دهنده عدم انسجام درونی تیم دولت و فقدان یک موضع منسجم در مواجهه با اعتراضات و انتقادات است. در واقع، پزشکیان و دیگر دولتمردان به جای اینکه به حل مشکلات و چالش‌ها بپردازند، به نوعی نظاره‌گر وضعیتی شدند که نه تنها به نفع دولت نبود، بلکه اعتماد عمومی را نیز آسیب‌پذیرتر کرد. 

پزشکیان با وا دادن دولت در دقیقه صفر بازی نه خود را وارد چالش کرد و نه دوستان و همراهان را، 

نه کسی حکم توقیف گرفت و نه کسی احضار شد و نه کسی محکوم شد، همه کسانی هم که در این مدت احضار و توقیف شدند ربط احضار و حبس و توقیف شان به دولت نبود اگر چیزی گفتند و عملی را مرتکب شدند در راستای حمایت از دولت نبود یعنی سطح مطالبات از عملکرد دولت بالاتر بود و اگر کسی هم گیر افتاد دولت نتوانست اقدامی کند و نخواست هم حرکتی انجام دهد کما اینکه در داستان انتصابات پاسخ استعلام دستگاه های مربوطه هم دولت و هم استانداران منصوب دولت، خود را نه تنها وارد دایره تقابل نکردند که حتی به دایره مذاکره جهت اقناع و دفاع از هم مسلکان نزدیک نشدند و دولت اگر فی المثل در مقابل لایحه عفاف و حجاب هم ایستاد حکم حاکمیت بود کما اینکه برخورد سخت با هسته سخت تر متحصنین در مقابل مجلس نشان داد که آب نه از پاستور که از جای دیگر سر خورد و به پایین سرازیر شد، به هر حال این دولت با ترکیب مجلس و دولت شتر گاو پلنگی را خلق کرد که روح مونتسکیو در عالم عقبی از به گند کشیده شدن اصل تفکیک قوا به فغان آمد و به عنوان نمونه در دسترس و قابل ذکر ... دنیا مالی وزیر ورزش دولت مسعود را که رسماً نوشت دولت مسدود بر صدر نشاند و با لابی محمد باقر یا یکی از جنس باقر بر مقدرات وزارتخانه ورزش و جوانان نشاند و در انتصابات شور بختانه با یک افتضاح تمام عیار گزینه های مدیر کلی و روسای سازمان‌های استانی را به جلب نظر نمایندگان مجلسی احاله داد که رسماً و کتبا از رقیب مسعود حمایت کرده بودند و رضایت نمایندگان مجلس علیرغم صراحت دستور رهبر انقلاب مبنی بر منع مداخله در انتصابات شرط صدر نشینی گزینه های احتمالی مدیر کلی و رییس سازمانی بود. 

دولت ها معمولا در سال آخر دور اول و یا از سال اول دور دوم به فرسودگی، استهلاک و روز مرگی می افتند اما این دولت فقط شش ماه دوام آورد و به سرعت به سمت عدم نشاط و روز مرگی رفت.

البته همیشه ظریفان و رندان گفته اند از هر بدی بدتری هم هست شاید روزی از دولت مسعود یاد کنیم و بگوییم یادش به خیر حالا آن روز چه روزی است امیدوارم که چنین یومی که یوم تغابن است نیاید و‌ ما هم نبینیم.