درک عمیق این بیانیه و جایگاه آن در سپهر سیاسی امروز، مستلزم تأملی دو سویه در دو چالش اساسی است که اصلاحات همواره با آن‌ها روبه‌رو بوده است: 

(مردم و حاکمیت)

۱. چالش مردم: بازسازی اعتماد و احیای امید

مهم‌ترین سرمایه و پشتوانه هر حرکت اصلاحی، حمایت و همراهی مردم است. اصلاحات در طول سالیان متمادی، گاه به دلیل ناتوانی در تحقق کامل مطالبات و گاه به سبب سوءتفاهم‌ها و موانع بیرونی، با کاهش سرمایه اجتماعی مواجه شده است. امروز، بازسازی اعتماد عمومی و احیای امید در دل مردم، از اوجب واجبات است. مردم شریف ایران، شایسته‌ی شفافیت، صداقت و عملکردی مسئولانه هستند.

همانطور که رهبر معظم انقلاب نیز بارها بر اهمیت حضور و مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود تأکید فرموده‌اند، از جمله در بیاناتشان پیرامون انتخابات و لزوم مشارکت حداکثری، این حقیقت آشکار می‌شود که دموکراسی و پیشرفت، بدون حضور پرشور ملت میسر نیست. اصلاحات باید با گشودن باب گفت‌وگوی بی‌واسطه، گوش شنوا بودن در برابر نقدها و پذیرش مسئولیت، دوباره دل‌های مردم را با خود همراه سازد. این مسیر، مسیری پر مشقت است، اما "(هرکه رنجی برد، گنجش شد پدید.) گنج این مسیر، چیزی جز اعتماد ملی و قدرت اجتماعی برآمده از آن نیست. حرکت اصلاحی باید از دایره نخبگانی فراتر رفته و با هم‌سوسازی خود با مطالبات کف جامعه، به یک جنبش فراگیر مردمی تبدیل شود.

*۲. چالش حاکمیت: عبور از تابوها و پذیرش گشودگی*

چالش دوم، در تعامل با حاکمیت و عبور از خطوط قرمزی نهفته است که گاه به اشتباه، راه را بر هرگونه تغییر و اصلاح مسدود می‌سازد. بیانیه جبهه اصلاحات، با طرح مطالباتی چون «عفو عمومی»، «آزادی تمامی زندانیان سیاسی»، «پایان دادن به سرکوب‌ها» و «آشتی ملی»، در واقع به دنبال گشودن گره‌هایی است که سال‌هاست بر پیکر جامعه سنگینی می‌کنند. این مطالبات، نه در پی براندازی و فروپاشی، بلکه در جهت تقویت ثبات و انسجام ملی و ترمیم شکاف‌های اجتماعی هستند.

نگاهی به آنچه در سال‌های اخیر بر فعالان سیاسی چون آقایان تاج‌زاده، موسوی و کروبی گذشت، نشان می‌دهد که هزینه ایستادن پای آرمان‌های اصلاحی، گاه بسیار سنگین بوده است. اما این هزینه‌ها، تنها زمانی معنا می‌یابند که به سمت هدف مشترک "ایرانی آباد و آزاد" حرکت کنیم. حاکمیت باید بپذیرد که راه برون‌رفت از بحران‌ها، نه در تنگ کردن فضا و نادیده گرفتن مطالبات، بلکه در گشودن باب گفت‌وگو و ایجاد سازوکارهای مشروع برای مشارکت همگان است. پذیرش این مطالبات از سوی حاکمیت، نه ضعف، که نشانه بلوغ و درایت است؛ گامی بلند در جهت مصالح عالیه کشور و تقویت مشروعیت نظام..پس نتیجه میگیریم.

اصلاحات، اگرچه مسیری پر از ناهمواری‌ها و کژتابی‌هاست، اما تنها راهی است که می‌تواند کشور را از ورطه رکود و تفرقه نجات داده و به سوی افق‌های روشن پیشرفت و عدالت رهنمون سازد. این بیانیه، فرصتی است تا هم مردم و هم حاکمیت، با درک عمیق‌تر شرایط، در این حرکت ملی سهیم شوند. اصلاحات امروز، باید با شجاعت و تدبیر، از انحصار خود در سپهر سیاست جمهوری اسلامی خارج شده و با پذیرش هزینه‌های تغییر، به سمتی حرکت کند که نه تنها مطالبات خود را بیان کند، بلکه راه را برای مشارکت گسترده و فعال مردم، در تمامی عرصه‌ها، هموار سازد. آینده ایران، در گرو همین حرکت‌های جسورانه و مسئولانه است 

به امید. فردای آباد وروشن